Ξεχασμένα αυτοκίνητα φυλών της ομάδας 5

Aivaras Grigelevičius

Πολλοί λάτρεις των σπορ αυτοκινήτων θα συμφωνήσουν ότι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ ήταν απίστευτα ενδιαφέρον όταν κυριάρχησε με τέρατα που συμμορφώνονταν με τους κανονισμούς της Ομάδας Β. Ήταν επικίνδυνο τόσο για τους θεατές όσο και για τους οδηγούς, αλλά ο τεράστιος παράγοντας κινδύνου ήταν αυτό που προσέλκυσε τους οπαδούς του οχήματος από όλο τον κόσμο σε διάφορα στάδια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλι.

Τα αυτοκίνητα της κατηγορίας Β ήταν μια εξαιρετική επίδειξη όταν οι κανονισμοί των αθλητικών αυτοκινήτων δημιουργούνται όχι από μέλη μιας ασφαλούς κοινότητας, αλλά από μηχανικούς. Μηχανικοί που έχουν βγει από τις αισθήσεις τους και χρησιμοποιούν όλους τους δυνατούς πόρους για να κερδίσουν ένα πρωτάθλημα.

Η μηχανική ελευθερία έδωσε πολλά στον κόσμο των εραστών αυτοκινήτων, αλλά είχε και τις συνέπειές της - ο θάνατος του οδηγού και των θεατών ήταν σαν ένα μαχαίρι που κρατιόταν στο λαιμό του κανονισμού της ομάδας Β. Ενώ η ομάδα Β πυροδότησε τον αγώνα, τα κυκλώματα κατέλαβαν δύο κατηγορίες: Αυτοκίνητα Race που πληρούσαν τους κανονισμούς της Formula One ή της ομάδας 5. Ενώ η Φόρμουλα 1 μεγάλωσε, βελτιώθηκε και προσέλκυσε εκατομμύρια θεατές στις τηλεοπτικές οθόνες τους, οι εκπρόσωποι της ομάδας 5 ξεχάστηκαν γρήγορα.

Μια διεθνής ένωση

Η ομάδα 5 ήταν μια ταξινόμηση αυτοκινήτων που δημιουργήθηκε από την Διεθνή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA), η οποία χρησιμοποιήθηκε ευρέως από το 1966 μέχρι το 1982. Κατά τη διάρκεια αυτής της σχετικά μεγάλης περιόδου, ο κανονισμός 5 της ομάδας άλλαξε αρκετές φορές: το 1970, το 1972 και το 1976.

Η ομάδα 5 εισήχθη φρέσκια από το φούρνο το 1966. Την εποχή εκείνη, η FIA προσπαθούσε να ξεφύγει και να προσελκύσει περισσότερους κατασκευαστές που ενδιαφέρονται να ανταγωνίζονται σε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

Θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε ότι το 1966, το μηχανοκίνητο άθλημα δεν ήταν τίποτα όπως τώρα. Για παράδειγμα, η F-1 ήταν στα πρόθυρα πολύ σοβαρών και μεγαλοπρεπών αλλαγών εκείνη την εποχή που ώθησαν το περίφημο πρωτάθλημα να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο θεαματικούς κλάδους των αυτοκινήτων στον κόσμο. Εν τω μεταξύ, η WRC δεν υπήρχε ακόμη.

Η ομάδα 5 έπρεπε να γίνει ο νέος ηγέτης στο μηχανοκίνητο άθλημα που θα θαυμάζονταν οι κατασκευαστές και οι θεατές. Αλλά πρώτα, έπρεπε να απαντηθεί μια ερώτηση: πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Η απάντηση είναι εκπληκτικά απλή - ορίστε μόνο ορισμένα πλαίσια. Όλα τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τους κατασκευαστές και τους εκπαιδευτές. Με την αληθινή έννοια της λέξης. Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων είχαν σχεδόν απεριόριστη ελευθερία να αναπτύσσουν και να τροποποιούν αυτοκίνητα για αγώνες.

Το νεοσύστατο πρωτάθλημα συναντήθηκε με μεγάλο ενδιαφέρον, διότι ξαφνικά υπήρχαν αγώνες στη διεθνή σκηνή όπου τα απίστευτα γρήγορα αυτοκίνητα διαμαρτύρονταν μεταξύ τους.

Le Mans 1971, Porsche 917 KH Coupé που οδηγείται από τον Helmut Marko, τον Gijs van Lennep

© Αρχείο Porsche

Tony Chappell σε ένα εργοστασιακά προετοιμασμένο Ford Escort Twin Cam το 1968

© Αρχείο Ford

Μια σφαίρα

Αυτοκίνητα που ήταν υπερβολικά εκτός ελέγχου ήταν το μεγαλύτερο και πιο ευχάριστο πρόβλημα του πρωταθλήματος της Β 'Ομάδας. Παρόλο που οι κατασκευαστές αυτοκινήτων της ομάδας 5 είχαν επίσης πλήρη ελευθερία, ο αριθμός των ατυχημάτων και των θανάτων σε αυτό το πρωτάθλημα ήταν ελάχιστος. Υπήρχαν συνήθως μικρά περιστατικά όπου κανείς δεν τραυματίστηκε.

Ωστόσο, προκειμένου να διατηρηθεί υψηλό επίπεδο προόδου, η FIA δημοσίευσε ένα αναθεωρημένο κανονισμό της ομάδας 5 το 1969, ο οποίος εισήγαγε νέους κανόνες. Σύμφωνα με αυτούς τους κανόνες, κάθε ομάδα που ήθελε να συμμετάσχει στη σεζόν του 1970 θα μπορούσε να βγει μόνο στην πίστα αν το αυτοκίνητο είχε χωρητικότητα μικρότερη από πέντε λίτρα και ελάχιστο αριθμό παραγωγής 25. Οι αλλαγές δεν ήταν καθόλου ριζοσπαστικές αλλά αξιέπαινες . Επιπλέον, τα πρωτότυπα της ομάδας 6 επιτράπηκαν στην ίδια παιδική χαρά. Περισσότερη δράση, περισσότερος ενθουσιασμός.

Καθώς η εποχή του 1970 κέρδισε ταχύτητα, η FIA αποφάσισε να καταργήσει τον κανονισμό της ομάδας 5 και να την αντικαταστήσει με μια εντελώς νέα. Παρόλο που ο κανονισμός της ομάδας 5 θα είχε λήξει μετά την εποχή του 1971, οι μεγάλοι παίκτες έλαβαν αυτή την απόφαση ως ένα τεράστιο χαστούκι στο πρόσωπο. Η Porsche και η Ferrari άρχισαν αμέσως να δουλεύουν σε καινούργια αυτοκίνητα και πώλησαν το Porsche 917 ή το Ferrari 512 που είχαν χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα σε ιδιωτικές ομάδες.

Tim Schenken στην Ferrari 312PB το 1972

© Wikimedia Commons

1964 Ford GT40

© Αρχείο Ford

Η σκοτεινή περίοδος

Οι δραστικές αλλαγές στον κανονισμό έλαβαν διάφορες ανατροφοδοτήσεις. Μερικοί άνθρωποι δεν ήθελαν ότι η Ομάδα 5 απομακρύνθηκε από αυτοκίνητα που θα μπορούσατε να δείτε στους δρόμους και να προχωρήσετε προς τα πρωτότυπα.

Ο κανονισμός που τέθηκε σε ισχύ από το 1972 έως το 1975 ενθάρρυνε τους κατασκευαστές αυτοκινήτων να ανταγωνίζονται με τα πρωτότυπα - τον καρπό των φαντασμάτων των μηχανικών με τέσσερις τροχούς. Παρόλο που οι νέοι κανόνες υποτίθεται ότι ενθάρρυναν την περαιτέρω τεχνολογική πρόοδο, οι συχνές αλλαγές στον κανονισμό και το υψηλότατο κόστος έρχονται σε αντίθεση με τη FIA.

Αναγέννηση

Μετά από μια σκοτεινή περίοδος που διήρκεσε τρία χρόνια, η FIA αποφάσισε να επιστρέψει στην προέλευση της ομάδας 5. Το 1975, η FIA εισήγαγε έναν εντελώς νέο κανονισμό που ονομάζεται «Special Production Car». Ο νέος κανονισμός ανέφερε ότι μόνο τα οχήματα που βασίζονται στην παραγωγή μπορούν να συμμετάσχουν σε αγώνες.

Οι απαιτήσεις είχαν επίσης έναν άλλο αυστηρό κανόνα: το καπό, η στέγη και οι πόρτες έπρεπε να αφεθούν χωρίς τροποποίηση. Το πλάτος του αυτοκινήτου ήταν επίσης περιορισμένο, αλλά όλα εξαρτώνταν από τον συγκεκριμένο μηχανικό. Εν ολίγοις, οι κατασκευαστές αυτοκινήτων έσυραν τα χέρια τους και τους δόθηκε απόλυτη ελευθερία. Κάνετε ό, τι θέλετε με την αεροδυναμική, χρησιμοποιήστε εξαιρετικά ελαφριά υλικά, βάζετε τεράστιους υπερσυμπιεστές - προχωρήστε!

Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι το Zakspeed Ford Capri ή οτιδήποτε έμεινε από αυτό. Οι πρώιμες εκδόσεις του αυτοκινήτου ήταν εξοπλισμένες με βενζινοκινητήρα 1.4 λίτρων που διατηρήθηκε με τεράστιο υπερσυμπιεστή KKK και δύο μεσοδιαστήματα ψύξης. Ο μικροσκοπικός κινητήρας ήταν σε θέση να αποσπάσει μέχρι και 380 ίππους την εποχή εκείνη, αλλά αυτό δεν συνέκλινε με τον κινητήρα που βγήκε αργότερα. Αυτός ήταν ένας 1.7-λίτρων twin-turbo κινητήρας που θα μπορούσε να βγάλει 600 ίππους. Για ένα αυτοκίνητο που ζυγίζει λιγότερο από 800 κιλά, ο κινητήρας 600 ίππων θα μπορούσε πραγματικά να του δώσει φτερά.

Το Ford Capri Turbo, το οποίο οδήγησε ο Jochen Mass το 1980

© Wikimedia Commons

1987 Ford Capri 2.0 Laser

© Wikimedia Commons

Η κατηγορία ειδικών αυτοκινήτων παραγωγής ήταν δημοφιλής όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε άλλες γωνιές του πλανήτη. Από το 1976 έως το 1982, ο κόσμος είδε ένα τεράστιο πλήρωμα εντυπωσιακών αυτοκινήτων: το BMW 320 Turbo, το Porsche 935, το Lancia Beta Montecarlo, το Toyota Celica Turbo, το Nissan Bluebird SSS Turbo, το Lotus Europa, το Ferrari 512 επί.

Porsche 935

© Αρχείο Porsche

1978 BMW 320 Turbo

© Αρχείο BMW

1980 Lancia Beta Monte Carlo Turbo

© Wikimedia Commons

Harald Ertl από την BMW Turbo 320 το 1978

© Αρχείο BMW

Ποτέ δεν λείπει δημοτικότητα σε όλο τον κόσμο, αυτή η ταξινόμηση αγώνων αυτοκινήτων εξορίστηκε το 1982, όταν εισήχθη ο κανονισμός της ομάδας Β. Την εποχή εκείνη, η FIA ήθελε να εφαρμόσει τις απαιτήσεις της ομάδας Β σε αυτοκίνητα σχεδιασμένα για αγωνιστικά κυκλώματα. Θεωρητικά, αυτή η απόφαση θα έπρεπε να είχε αποδώσει και στη συνέχεια κάποιες, αλλά το όλο και πιο δημοφιλές πρωτάθλημα παγκόσμιου πρωταθλήματος επισκίασε κάθε προσπάθεια για περαιτέρω προώθηση αγώνων κυκλώματος.