Το Citroën DS: Μια θεά μπροστά από την εποχή του

Aurimas Grinys

Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ευρώπη αναδύεται μάλλον γρήγορα από την καταστροφή του πολέμου. Νέα υλικά, νέες μορφές και ένα νέο στυλ ζωής. Εν τω μεταξύ, τα αυτοκίνητα εξακολουθούν να είναι παλιά στο μεγαλύτερο μέρος τους, με ευρείες πλατφόρμες και λάμπες σκαρφαλωμένες πάνω τους πενιχρά. Η Ευρώπη χρειάζεται κάτι νέο. Κάτι που δεν είχε δει ή οδήγησε πριν. Κάτι συγκλονιστικό. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά συνδυάστηκαν σε ένα μόνο αυτοκίνητο από τη Γαλλία, μετά από το οποίο η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία δεν θα ήταν ποτέ όπως ήταν πριν.

Αυτό το αυτοκίνητο ήταν το Citroën DS . Ένα αυτοκίνητο που τακτικά επιλεγεί ως μία από τις πιο αξέχαστες αυτοκίνητα του 20ου αιώνα, συνήθως μόνο να δεχτεί την Beetle και το Ford T . Ακόμη και ένα άτομο που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για αυτοκίνητα θα μπορούσε να αναγνωρίσει το DS. Επειδή είναι ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο, ακόμα και σήμερα, όταν οι δρόμοι είναι γεμάτοι από φυσαλίδες που μοιάζουν όλοι. Δεν είναι καθόλου το Classic & Sports Car που επέλεξε το DS ως το πιο όμορφο αυτοκίνητο παραγωγής όλων των εποχών.

Όλα ξεκίνησαν ... καλά, σε αυτή την περίπτωση είμαστε καλύτερα χωρίς την ιστορία, έτσι ώστε η αποκλειστική αύρα του DS να μην καταστραφεί. Ας πούμε απλά ότι το 1955, ένα άλλο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού ήρθε γύρω. Το κοινό γνώριζε ότι η Citroën ήταν έτοιμη να ξεκινήσει τον διάδοχο του Traction Avant που είχε κατασκευαστεί από το 1934. Αυτό το αυτοκίνητο ήταν επίσης ένα εικονίδιο στην ιστορία τεσσάρων τροχών - ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής εμπρόσθιων τροχών στο στον κόσμο, και εκτός από άλλες καινοτομίες, είχε ένα ενιαίο σώμα χωρίς χωριστό πλαίσιο, όπως τα σύγχρονα αυτοκίνητα. Ωστόσο, ο σχεδιασμός του - αν και φαινόταν ωραίος - ήταν ήδη από μια άλλη εποχή που δεν είχε δει τις φρίκες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ατομική Εποχή χρειαζόταν κάτι που ποτέ δεν είχε συναντηθεί ή δεν είχε δει ποτέ πριν.

Citroen DS 19 (1960)

© αρχείο Citroen

Citroen DS 19 (1960)

© αρχείο Citroen

Και το κοινό πήρε ακριβώς αυτό στο Παρίσι. Τη στιγμή που αποκαλύφθηκε το DS , όλα τα άλλα αυτοκίνητα της επίδειξης ξεχάστηκαν. Το DS ήταν όλος ο κόσμος που χρειαζόταν. Στα πρώτα 16 λεπτά της γνωριμίας του με τον κόσμο, το DS πήρε 743 παραγγελίες - δηλαδή 16 ανά λεπτό. Την πρώτη μέρα ήταν στην έκθεση, 12.000 άνθρωποι ήθελαν να αγοράσουν το DS. Ακόμη και ο Elon Musk θα ζήλευε τέτοιους αριθμούς. Παρεμπιπτόντως, οι 80.000 παραγγελίες που τοποθετήθηκαν κατά τη διάρκεια των 10 ημερών του Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού είναι ένα ρεκόρ που έχει διαρκέσει πάνω από 60 χρόνια. Όλοι ήθελαν μια θεά από τη Γαλλία. Παρόλο που το "DS" στο όνομα σχεδιάστηκε στο εργοστάσιο για να δηλώσει το "Desiree Speciale", το κοινό - ευφορία για τη γοητεία του νέου μοντέλου - αποκάλυψε αυτά τα γράμματα ως "déesse", που σημαίνει "θεά" στα γαλλικά.

Και ήταν πράγματι μια θεά. Το DS δεν ήταν απλώς γεμάτο από καινοτομία - το DS ήταν το αυτοκίνητο του μέλλοντος που δεν μπορούσε να ταιριάξει κανένας άλλος κατασκευαστής της εποχής. Τέσσερα δισκόφρενα (εξοπλισμένα σε ένα αυτοκίνητο παραγωγής για πρώτη φορά στον κόσμο), στάνταρ υδραυλικό τιμόνι, υλικά νέας ηλικίας, στέγη από fiberglass για μείωση του βάρους του αυτοκινήτου και αύξηση της σταθερότητας του αμαξώματος, ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων απαιτούν συνεχώς την πίεση ενός βαρέως πεντάλ συμπλέκτη, κατευθυντικών προβολέων και μια σειρά από άλλες καινοτομίες που ακόμα και τα κρουαζιερόπλοια από το Ντιτρόιτ δεν θα μπορούσε να ονειρευόταν εκείνη τη στιγμή.

Citroen DS 19 (1960)

© αρχείο Citroen

Citroen DS εσωτερικό

© Wikimedia Commons

Και η πιο σημαντική από αυτές ήταν η υδροπνευματική ανάρτηση που έγινε μέρος της παγκόσμιας ιστορίας της αυτοκινητοβιομηχανίας μόνη της. Πίσω όταν μια μεγάλη μερίδα αυτοκινήτων στο δρόμο τράβηξε στις πηγές τους, το DS ήταν σύμφωνο με το σχεδιασμό του και σηκώθηκε σαν ένα πραγματικό ιπτάμενο πιατάκι. Η υδροπυρηνική ανάρτηση δεν είχε τα στοιχεία ανάρτησης που είχαμε συνηθίσει - η άνεση οδήγησης εξασφαλίστηκε από μια υδραυλική αντλία, έναν τόνο πράσινου υγρού και όλα τα είδη σωλήνων που γύρισε μια κανονική κίνηση της Κυριακής σε ένα ταξίδι στον 21ο αιώνα .

Αυτό το μοναδικό σύστημα ανάρτησης που παρείχε εξαιρετική οδηγική άνεση δημιουργήθηκε από τον Paul Magès. Λέγεται ότι παράλληλα με την ανάπτυξη της αναστολής του μέλλοντος, ο Magès συνέχισε την παραπομπή του γάλλου συγγραφέα Marcel Pagnol στο γραφείο του: «Όλοι πίστευαν ότι ήταν αδύνατο, εκτός από έναν ηλίθιο που δεν γνώριζε και που το δημιούργησε». Η αρχή πίσω από τον τρόπο λειτουργίας της ανάρτησης είναι βασικά απλή - το άζωτο υπό πίεση στη σφαίρα διατηρεί σταθερή την υδραυλική πίεση στο σύστημα, διατηρώντας έτσι τη σταθερότητα στο δρόμο. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την τεχνολογία εκείνης της εποχής, το φαινομενικά απλό σύστημα ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί στο μέταλλο. Το πρώτο αυτοκίνητο για να δοκιμάσετε την υδροπνευματική ανάρτηση δεν ήταν κάποιο πρωτότυπο DS, αλλά ένα απλό παλιό 2CV. Μετά από 15 λεπτά ανεβαίνοντας στην αυλή του εργοστασίου, έσπασε, χύνοντας όλο το υδραυλικό υγρό του στο έδαφος.

Citroen DS 21 Cabrio (1970)

© αρχείο Citroen

Citroen DS 21 (1972)

© αρχείο Citroen

Ωστόσο, οι Γάλλοι αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν και τελικά να δοκιμάσουν την αναστολή σε ένα όχημα παραγωγής. Το Traction Avant που κυκλοφόρησε το 1954 είχε την ίδια οπίσθια ανάρτηση όπως στο DS - οι μελλοντικές τεχνολογίες διαστημικής εποχής αναπτύχθηκαν στο μοντέλο. Παρόλο που στο DS δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο για την ανάρτηση, αλλά και για τα φρένα και το υδραυλικό τιμόνι - η σχολαστικότητα των Γάλλων μηχανικών που τους επέτρεψαν να δημιουργήσουν αυτό το είδος του συστήματος και να λειτουργήσουν αξιόπιστα είναι απλά απίστευτη. Η απαλότητα της ανάρτησης αποδεικνύεται από το γεγονός ότι λίγα χρόνια αργότερα, η Rolls Royce - η επιτομή της άνεσης των αυτοκινήτων - απέκτησε άδεια από τους Γάλλους για να την εγκαταστήσει στα δικά τους μοντέλα.

Citroen DS 21 Berline (1971)

© αρχείο Citroen

Citroen DS

© Wikimedia Commons

Με την ευκαιρία, ο Magès ήταν ένας ταλαντούχος σχεδιαστής, αλλά ήταν επίσης πολύ διατεθειμένος να κάνει καινοτομίες. Ήταν ένας από τους πρώτους στη Γαλλία που φορούσε νάιλον πουκάμισα και προήγαγε τη χρήση τεχνητών ινών με κάθε τρόπο. Αυτό αντικατοπτρίστηκε και στη θεά με το διπλό έμβλημα: το εσωτερικό του DS ήταν επικαλυμμένο με συνθετικά υλικά. Η ίδια η καμπίνα ήταν αντίθετη με αυτή του οποιουδήποτε άλλου αυτοκινήτου που παρήγαγε τότε. Το τιμόνι του Citroën μόνο του αξίζει ξεχωριστό αντικείμενο Dyler - που συνδέεται με μία μόνο ακίδα, απαιτούσε τεχνολογία που χρειάστηκε πολύ χρόνο για να τελειοποιήσει, διότι αλλιώς το τιμόνι θα είχε απλά χάσει το κυκλικό σχήμα του λόγω έλλειψης ακαμψίας.

Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι το DS ήταν πιο άνετο από οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο που παρήχθη προηγουμένως. Η αναστολή του επέτρεψε να οδηγήσει τους χαλικώδεις δρόμους της μεταπολεμικής Γαλλίας τόσο μαλακά σαν να ήταν στο γερμανικό λεωφορείο, και ελάχιστα αποκλίνονταν από την καμπύλη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του σχεδιασμού που συνέβαλε στην καλύτερη ποιότητα οδήγησης ήταν τα διαφορετικά πλάτη εμπρός και πίσω. Αυτό μείωσε την άνιση φόρτιση του εμπρός και του πίσω άξονα, οπότε το DS δεν είχε κλασικό πρόβλημα με το αυτοκίνητο με εμπρόσθιο τροχό: υποστροφή. Φαίνεται ότι ένα τέτοιο τέλειο αυτοκίνητο θα χρειαζόταν έναν τέλειο εξακύλινδρο ή οκτακύλινδρο κινητήρα, σωστά; Δυστυχώς, αυτή είναι η μόνη περιοχή στην οποία το DS είναι εντελώς αδιάφορο. Λόγω του ισχύοντος συστήματος φορολογίας ιπποδύναμης στη Γαλλία, το DS είχε μόνο έναν τετρακύλινδρο κινητήρα, με μετατόπιση από 1.9 έως 2.3 λίτρα. Πολύ μέτρια σε σύγκριση με τις ικανότητες που το Ντιτρόιτ έβγαζε εκείνη τη στιγμή. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε το DS να γίνει μέρος της ιστορίας. Ο πρόεδρος Charles de Gaulle επέζησε μόνο μιας απόπειρας δολοφονίας επειδή το αυτοκίνητο που μεταφέρει τον αρχηγό του κράτους της Γαλλίας ήταν ένα DS. Η μοναδική ανάρτηση του επέτρεψε στο αυτοκίνητο να διαφύγει με πλήρη ταχύτητα, μέσω των δρόμων που περιστρέφονται, ακόμη και με τα ελαστικά που διαπερνούν τις σφαίρες - κάτι όχιΗ Mercedes θα μπορούσε να είχε ονειρευτεί.

Citroen DS 23 (1973)

© αρχείο Citroen

Citroen DS 23 Διάλειμμα (1974)

© αρχείο Citroen

Εάν, όπως το 99% των ανθρώπων που είδαν ένα DS, έχουν απομείνει εντυπωσιασμένοι, μπορείτε να έχετε ένα στην αυλή σας για ένα μικρό χρηματικό ποσό. Ανάλογα με την κατάσταση, μπορείτε να πληρώσετε οπουδήποτε από μερικές χιλιάδες έως την τιμή μιας νέας BMW για ένα κομμάτι της ιστορίας του αυτοκινήτου. Δεδομένου ότι είστε καλύτερα να αποφύγετε ένα συνολικό clunker. Η αποκατάσταση ενός DS - και ειδικά του υδραυλικού του συστήματος - θα σας κοστίσει τόσο πολύ που θα καταλάβετε γιατί καλά διατηρημένα μοντέλα είναι τόσο ακριβά.

Citroen DS 21 (1972)

© αρχείο Citroen

Προφανώς, όλα αυτά είναι ένα μικρό κομμάτι του τι θα μπορούσε να γραφτεί για ένα ολόκληρο βιβλίο και αυτό δεν θα ήταν αρκετό για το όνομα DS. Η Citroën κυκλοφόρησε περίπου 1,5 εκατομμύρια μονάδες του DS συνολικά. Ήταν στην παραγωγή για 20 χρόνια, που είναι ένας τρελός αριθμός για κάθε κατασκευαστή αυτοκινήτων. Παρόλο που το DS αντικαταστάθηκε από το όχι λιγότερο χαρισματικός SM , ο τελευταίος δεν πάρει τη θέση του DS στην ιστορία ως το όχημα που έχει ίσως τη μεγαλύτερη επίδραση στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία ποτέ. Μέχρι σήμερα και για μεγάλο χρονικό διάστημα, το DS θα αναγνωριστεί ως "το φουτουριστικό αυτοκίνητο που μοιάζει με ένα ιπτάμενο πιατάκι", ακόμα και όταν η 100χρονη επέτειος του μοντέλου θα είναι κοντά.